Haalderen

Ook de kerk van Haalderen heeft de oorlog niet overleefd. Alles wat als uitkijkpost kon dienen werd door de geallieerden neergehaald. De kerk is gewijd aan de zeven tekenen rond de bron. Ze blijken vastgelegd te zijn in de gebrandschilderde ramen. Een invalide man komen aanrijden in zijn scootmobiel. Hij neemt mij mee, naar een kleine kapel. Daar ligt Maria in hout met een gestorven Jezus. Aan de muur de namen van de doden van dit jaar. De man kent ze allemaal. Hij neemt me mee naar Joop Putman, die een werkplaats achter de kerk heeft. Hij werkt in klei aan een grafmonument van keramiek voor een overleden man. De kleinkinderen vliegen als vogels in de lucht, de kinderen rijden paard tussen de beide ouders. Het monument is ook vast voor de nog levende moeder. Fruitbomen, varkens en wat kippen maken het verhaal compleet. Het is voor een hobbyboer. Het wordt in stukken gesneden en gebakken en geglazuurd. Als ik volgend jaar terugkomt ligt het op het graf. En dan het verhaal van de piëta. In de oorlog weggebracht naar een boerderij en in de kerk vervangen door een betonnen afgietsel. De boerderij kreeg een voltreffer en brandde af. Het beeld ging verloren. Toen de vorige pastoor zijn jubileum vierde kreeg hij als oud-missionaris een reis naar Indonesië. De pastoor voelde zich te oud en wilde een beeld. Joop heeft het voor hem gemaakt. Het is mooi. Bijna raak ik mijn fietssleutel kwijt, bij het maken van zijn portret, maar met de steun van Maria vinden we hem weer. Ik druk hem de hand en ga verder.