Nes (Ameland)

De overvaart van Holwerd naar Nes is bij een invallende avond een belevenis van zachte kleuren en mooie vormen. Het wad licht al droog en de donkere houten palen steken sterk af tegen de lucht en de wijkende kust.
In Nes hebben veel huizen hun ijzeren jaartallen gekregen met steun van Europese fondsen. De kern van het dorp heeft hoge bomen, die bijna reiken tot het dak van de kerk. Vlak voor de kerk staat de gevel van een huis uit 1625, een oude stadsboerderij. Nes heeft ondanks de vele toeristische voorzieningen de sfeer van een gezellig dorp behouden. Voor een terras staat een groepje jongeren zeer mooi te zingen en doen om beurten een solo met wat bewegingen. Na afloop gaan ze met de pet rond en iedereen is bereid om te geven. Op een wandeling rond Nes ontmoet je een waterbron waarin een zendeling uit vroeger eeuwen mensen tot Christenen liet dopen. Vlak bij is een oud kerkhof met een onroerende grafsteen “Moeders graf” en een steen over de dood van een moeder en haar kind. Mijn dochter ziet de graven. Ze is net zelf moeder geworden. Mijn kleinzoon Tijn is erbij, maar snapt het nog niet.