Klijndijk

De weg door Klijndijk is recht en is vast een oude dijk. De huizen langs de weg zijn van alle tijden en de architect van een witte villa is speels omgegaan met het dak. Een vrouw heeft hulp van haar zoon bij het onderhoud van de tuin. Ze woont er al jaren, maar kan de weg naar het lokale hunebed niet duiden. Volgens haar staat er in Exloo ook een mooie. De zoon verwijst naar het bospad na het laatste huis en dat blijkt te kloppen. Op een open plek bloeit weelderig de paarse heide. Er zijn geen mensen. Het hunebed is bescheiden, maar vertelt wel het verhaal van 30.000 jaar geleden. Er staat ter aanvulling ook een bordje bij over ijstijden, keileem en kleine meertjes, die nu pingo-ruïnes worden genoemd. Deze hunebed lag aan de rand van zo’n meertje, dat langzaam dicht groeide tot veen. Het is nog herkenbaar in het landschap. Een mestkever is op zoek naar mest en laat zich niet foppen met een restje brood. Hij blijft zijn naam eer aandoen.