Niehove

Op weg naar Niehove komt men langs een fraaie herenboerderij. De bewoners dragen de wat ongelukkige naam Pieltjes, maar hebben wel een oude boom om laten toveren tot een roofvogel.
Het dorp Niehove is zeer uitzonderlijk, want het is bijna het enige dorp waarde wierde nog volledig in takt is gebleven. De kerk staat op het hoogste punt en rondom de huizen en boerderijen. Achter de boerderijen loopt de ossengang. Uit bodemvondsten blijkt dat hier al voor de jaartelling mensen woonden. Omdat de zee vrij spel had werd de wierde steeds verder opgehoogd. De huizen waren van hout, riet en leem en in het midden was de waterput voor zoet water. Na de bedijking van het gebied kwam er een echte kerk en in die kerk wordt vandaag het hele verhaal van Niehove nog eens verteld. Een schilderij toont op dramatische wijze een overstroming. Een nieuwe Groninger schreef een gedicht over dit bijzonder land, de tekst vormt een vogel. “Waar ooit waterzee - zout en zilt - met vis was - kwam kwelder - groeide kleigras”. Dit is slechts het begin. Onder het orgel staat een antieke fiets, waar ooit oude en immobiele kerkgangers mee naar de eredienst werden vervoerd. De plaatselijke herberg kijkt uit op de kerk uit 1619 en in een half uur verstoort niemand de weldadige stilte van dit mooie dorp.