Andijk

Andijk bestaat uit twee kernen, die nogal ver uit elkaar liggen. De deur van het oude kerkje bij de dijk staat open. Een man in een badjas overlegt met een timmerman. De kerk is geen kerk meer. De man in de badjas is de bewoner, die de kerk kocht van de Baptisten. Voordien was de kerk hervormd en gebouwd in 1872. Hieraan ging een strijd vooraf over de plaats van de bouw. De boeren uit het oostelijke deel van Andijk hadden geen zin om uren te lopen over de vaak onbegaanbare wegen. Ze wonnen de strijd. Als tegenwicht heeft men in het westelijk deel van Andijk inmiddels heel veel nieuwe kerken gebouwd. Voor de deur van de kerk staat de bedrijfsauto van de firma “Zwarte Handen”. De naam is geïnspireerd op het boek van Pietje Bel, die zelf de bende van de Zwarte Hand oprichtte. De man in de badjas en zijn collega’s zijn niet te beroerd om vuile handen te maken. In het andere deel van Andijk staan inderdaad een aantal kerken maar ook een gedenkteken voor alle onderduikers in de oorlog. Theetuin De Libel ligt veilig achter de hoge dijk. Een bord vertelt, dat men vroeger bij een dijkdoorbraak een schip in het gat liet zinken om zo de dijk te dichten. Het werd zo een “Houten Dijk”. Achter de dijk ligt een kleine polder, die nu een recreatiefunctie heeft. Dit was in 1927 de proefpolder Andijk van 40 ha. Met de bedoeling om ervaring op te doen bij het inpolderen van de Zuiderzee. Zo leerde men hoe lang het duurt voordat men op de zoute grond gewassen kan telen.