Wolvega

Willem Wilmink schreef de tekst van een liedje over “zo’n heel mooi station”. Wolvega heeft zo’n station. De hoofdstraat heeft veel winkels in alle maten en soorten. Aan het begin is een plein tussen flatgebouwen, waar een grappig huis staat, waar de oudheidskamer van Weststellingwerf haar schatten bewaard. In de straat is lunchroom “op het Oost”, waar je van de vloer kunt eten. Het personeel bestaat uit een stagiaire en meisjes met een handicap. Ze zorgen voor goede koffie en kersentaart met slagroom. Aan een driehoekig pleintje staat het oude stadhuis in smetteloos wit. De kerk van het dorp staat op een heuvel en dateert volgens de klok uit 1894. Voor het filiaal van de Rabobank staat een beeld van een wolf. In 1712 werd het laatste exemplaar gedood, maar Wolvega hield er haar naam aan over. Een vrouw pint al jaren haar geld bij deze bank, maar ziet vandaag de wolf voor het eerst. Voor paardenliefhebbers is Wolvega verbonden aan de drafbaan aan de andere kant van het spoor. De parkeerplaats rekent op veel bezoekers, maar die zijn er vandaag niet. Wel een auto met foto’s van de renbaan in bedrijf. Op een smal weggetje laat een meisje een paard uit. Op zijn kleed valt te lezen, dat dit edele dier aan polo doet en niet voor zo’n karretje moet draven.