Westerhoven

Op het terras van het plaatselijke café zit een man. Hij drinkt een trappist en groet de biljarters, die naar buiten komen. De wedstrijd is afgelopen en de ploeg uit Westerhoven heeft met 6-2 verloren van Bladel. De biljardkeuen zijn netjes opgeborgen in houten kistjes en wachten op de volgende wedstrijd. Aan de overkant ligt een oud kerkhof. Er wordt niet meer begraven, maar alles moet zo blijven, want het is een monument. Bij de kerk staan twee beelden, de ene is “onze lieven heer” en de ander een gedenkteken met stromend water voor de eeuwwisseling. Na wat gepuzzel valt hieruit af te lezen hoeveel bewoners tussen de 25 en de 30 jaar zijn of tussen de 55 en de 60. Twee oudere bewoners zijn er trots op, al mag het wel eens schoongemaakt worden. Het water bevordert immers de algengroei. Onder een tegel ligt een kistje met briefjes van de bewoners, dat in 2020 opgegraven en geopend zal worden. Het is begraven door de oudste inwoner en de jongste. Hun leeftijden waren resp. 89 jaar en 7 dagen. De witte kroeg op de hoek is gesloten en een groot bord bedankt Dorie voor de jarenlange gezelligheid. Een schrijffout maakt de intentie er niet minder om.