De Steeg

Ooit lag hier de mooiste bocht van de rivier de IJssel. Je kon er uitkijken over de rivier en de uiterwaarden. Nu ligt er nog een dode rivierarm en het uitzicht is de snelweg A348. Het was de lievelingsplek van Simon Carmiggelt en zijn vrouw Tiny. Ze zitten hier weer in de vorm van een bronzen beeld. Het beeld is een jaar weggeweest, gestolen en in stukken gezaagd door dieven, die uitwaren op het brons. De stukken werden teruggevonden en door de kunstenaar weer in de oude vorm teruggebracht. Een stichting bracht een deel het geld bij elkaar, de gemeente betaalde de rest. De dieven kregen een taakstraf, maar behoefden niet mee te betalen. Tegenover de kerk staat een grote villa met twee ronde torens. Op de balustrade zitten twee mensen te roken. Ze wonen hier nog maar tijdelijk, want de villa is te koop. Er waren wel kijkers, maar die schrokken van de slechte staat van het pand. De bewoners vallen onder een stichting voor Woonzorg en zijn niet blij met deze villa. Er zijn zelfs geen wastafels op de kamers en het ruikt er naar schimmel. Ook het uitzicht op de benzinepomp is niet inspirerend en de tuin stelt niets voor. In oktober moeten ze weg, maar ze weten niet waarheen.