Wognum

Aan de rand van Wognum staan een aantal zeer ruim uitgevallen huizen. De gemeente verkocht de bouwgrond en daardoor kon een sporthal en andere voorzieningen betaald worden. In Wognum wordt op topniveau gehandbald. Aldus de bezorger van de plaatselijke krant, die zich enthousiast als gids aandient. We staan voor een pas gerestaureerd pand met op de gevel de aanduiding St. Agnes Gesticht. Aan de zijkant is een andere gevelsteen ingemetseld met 1877 als datum van de eerste steen. Twee meisjes verrichten deze taak en hun namen “Zwemmer” en “Stoomer” passen mooi bij elkaar in dit waterrijke land. Het klooster werd het thuisoord van uit Duitsland gevluchte zusters en onze verteller heeft ergens in de toren nog Gregoriaanse les gehad. Ook heeft hij er voetstappen liggen in de rol van Zwarte Piet. Later werd het een bejaardenhuis, waar zijn grootvader de laatste dagen sleet. Binnenkort krijgt het gebouw weer een soortgelijke bestemming, maar dan met veel luxe. De naastgelegen kerk werd afgebroken en het kerkhof ontruimd. Er was geen geld om de graven één voor één te verplaatsen. Alle beenderen werden op een hoop gelegd en ondergebracht in een gemeenschappelijk graf op de nieuwe begraafplaats. Hier rust ook zijn grootmoeder zonder eigen graf. Het voormalige gesticht heeft een tijd leeggestaan en werd het eerste hoofdkantoor van de DSB-bank met de heer Dirk Scheringa aan het hoofd. Het is niet goed afgelopen met die bank. Sportclubs profiteerden wel van de gulle gaven van Scheringa, maar veel inwoners van Wognum raakten hun geld kwijt. De slimme politieman bleek een maat te klein voor een echte bankier. Langs de snelweg staat het voormalig hoofdgebouw van de DSB-bank. Eigenlijk zijn het drie gebouwen, waarvan de middelste voorzien is van kleurrijk glaswerk. Gelukkig was de gemeente net toe aan een groter pand en kon er na het faillissement zo intrekken. Het blijft een smet op Wognum.