Zuidbuurt

Er loopt een smal pad tussen Weipoort en Zuidbuurt,ooit bestemd voor kerkgangers, nu voor fietsers. Een klaphek houdt de schapen binnen de hekken.. In de verte is de kerktoren zichtbaar. Vandaag is dit pad mooier dan mooi. Hier de schapen, daar de koeien, aan de sloot een ooievaar en in het land een groepje kieviten. Alles is verpakt in een diepblauwe hemel. Voor de kunstliefhebbers is er een beeld geplaatst van een weidevogel op hoge poten. In Zuidbuurt komt men op de dijk, waar een breed water ooit de belangrijkste snelweg was. Nu liggen er vast bruggen over. Er loopt ook een vast brug naar een groot wit huis met een bescheiden klokkentorentje. Hier passen een opa en een oma op een kleinkind. Het huis was tot 1970 een klooster voor 15 zusters Franciscanen.. Het hele huis was opgedeeld in kleine houten hokjes, voor elke zuster een eigen slaap- en bidplek. Het leven was uiterst sober. Verwarming was er niet. Het klooster Na het vertrek van de zusters stond het klooster een aantal jaren leeg en werd speelplek voor de jeugd. Na een ingrijpende verbouwing werd het een ruim en riant woonhuis. Eén zuster bleef in Zuidbuurt en werd daar oud. Ook de pastoor vertrok en ook de huishoudster ging terug naar de orde. De kerk staat er nog, evenals de pastorie. Alles oogt te groot voor dit bescheiden buurtschap.