Stiens

Tussen Britsum en Stiens passeert men de restanten van het spoortraject Leeuwarden-Stiens-Dokkum. De spoordijk is nog te zien in het landschap, evenals een stukje rails en de overblijfselen van de brug over de Stienstervaart. Bij binnenkomst van het dorp staat de bewoner van de voormalige noodslachtplaats te wachten. Hij wil graag zijn verhaal kwijt inclusief een rondleiding. Aan de buitenmuur zijn de overblijfselen van de ringen te zien, waaraan de ongelukkige dieren vastgebonden werden. Ze waren ziek of hadden wat gebroken. In de schuur zijn de witte wandtegels nog bewaard, voorzien van gaten in paniek aangebracht door de dieren vlak voor hun dood. Aan het plafond hangt nog een rails waaraan de kadavers werden opgehangen. De ruimte ernaast was bestemd als winkel, waar het vlees door een luik werd verkocht. De dorpsomroeper had zijn rondje dan al gedaan en voor veel mensen was het een buitenkansje. Een ingelijst kranten bericht verhaalt van een roerige raadsvergadering over de sluiting zo’n 50 jaar geleden. Nu rust een antieke Rover glanzend in deze ruimte. Op de ijsbaan van Stiens wordt zomers gekaatst, maar vandaag zijn er geen wedstrijden. Het is druk in de winkelcentrum met een echte Hema. Naast het terras musiceert een gezelschap van 8 dames, voorzien van blokfluiten in allerlei maten. De dirigente is nog niet tevreden over het vertoonde spel en laat dat duidelijk merken. De muziek moet goed zijn, ook al is het maar een concert voor een goed doel. De kerk van Stiens is nauwelijks te zien tussen het groen van de hoge lindebomen.