Diesdonk

Langs de weg naar Diesdonk staan twee hoge muren van strobalen. Het lijkt wat veel voor het witte paard, dat rondjes loopt aan een lijn. Het is oogsttijd en de biologische wortels worden van het land gehaald. Op een zijweg staat een vrachtwagen, die de pas geoogste maïs in ontvangst neemt van een grote machine. De maïskorrels worden eerst gedroogd en daarna verkocht als voer voor legkippen. Maïs is het geheim achter een mooie donkergele dooier. De betrokken boer is in Diesdonk getogen en kent alle buurtschappen in de omgeving. Hij is geboren in het huis, dat half op de weg staat. Op de gevel staat het jaartal 1765, maar dat was voor zijn tijd