Opperduit

De weg naar de Lekdijk gaat over de Achterkade. Hier wordt een nieuw maaibeheer toegepast. Niet vroeg maaien, maar laten groeien. Zo kunnen de echte koekoeksbloem, de grote ratelaar, de paardenbijter weer groeien en de variabele waterjuffer en het Icaris blauwtje weer vliegen. Er staat een mooie bok op de dijk. Hij draagt een echte sik.
Wat verderop staat een lange rij auto’s langs de kant van de weg. Een bord verwijst naar een berenmarkt. Ik verwacht in deze streek een handel in mannetjes varkens, maar het gaat hier om knuffelberen. Het is hier een jaarlijkse markt, maar er worden in ons land wekelijks knuffelberenmarken gehouden. Het zijn vooral vrouwen, die ze maken, ze verzamelen en ze kopen. De mannen gaan wel mee, maar die komen vooral naar de antieke auto’s kijken. Een vrouw met een kraam heeft zelfgemaakte beren in mooie uniformen. Vroeger sliep ze met een knuffelbeer, maar dat doet ze niet meer. Ze bewaard hem wel zorgvuldig. Een andere vrouw specialiseert zich op versleten beren. Het is een heel werk om er z'on beer te maken. Daar doe je wel een week over. Hij wordt kaal geschuurd en de strik en het jasje worden vuil gemaakt. Zo lijkt hij echt oud. Hij kost 250 euro, maar dat is voor de helft materiaal. Engeland, Amerika en Japan zijn echte berenlanden. Voor een echte antieke beer wordt daar op een veiling zo 4000 euro neergeteld. De vrouw is nu beroeps-berenmaker. Ze verkoopt aan winkels en particulieren. Er komen tegenwoordig veel aanvragen uit Italië. Daar heeft men jarenlang de echte oude beren weggegooid. Maar de tijden veranderen.