Katwijk aan Zee

Men zegt, dat de Rijn bij Lobith in ons land komt, maar eigenlijk is dat bij Tolkamer en helemaal juist is de plaats Spijk. Bij Spijk komt de Rijn in ons land en bij Katwijk stoomt hij in zee. Eeerst passeert de Rijn nog een gemaal en er blijft slechts een bescheiden stroompje over, die de zee bereikt. Een groepje oude vissers kijkt het water na en praat met elkaar over vroegere tijden. Aan de kust staat een monument voor de vissers, die achterbleven op zee tussen 1900 en 2000. Alle namen zijn in het metaal uitgezaagd. De 17-jarige Jacob van Duijn vond zijn zeemansgraf in 1919 en Nicolaas Hoek kwam om in 1995. Ertussen staan de vele namen van de andere Katwijkers. De ijzeren platen geven de golven weer, die meedogenloos toesloegen. Het is niet verwonderlijk, dat de reddingsmaatschappij nog steeds klaar staat om uit te varen. In het dorp is de kerk de vertrouwde rots in de branding. Een wit huis verderop draagt de naam “Ons Prinsesje”. Het is even raden welk prinsesje hier bedoeld wordt. Een 80-jarige vrouw met een rolator weet zeker, dat het om prinses Juliana ging. Die woonde in haar studententijd in Katwijk en raakte zo vertrouwd met de Katwijkers. Of ze echt in dit huis woonde weet ze niet meer, maar het dorp is er nog steeds een beetje trots op.