Gramsbergen

Bij de brug over de Vecht staat een wit beeld, dat lijkt op een boot met een veerman. Nog even doorrijden en dan komt men bij de eerste huizen van Gramsbergen. Op de kruising staat een woud van plaatselijke bestemmingen. Bij een vijver ligt een kunstwerk in het gras. Een fietsend echtpaar eet er een boterham. Het beeld is duidelijk een uitvergroot gewicht van een koekoeksklok. Op een bordje staat de diepere betekenis.Het gewicht trekt de tijd voort en geeft de zekerheid, dat deze nimmer stil zal staan. De bejaarden in het tehuis aan de overkant kunnen hierover mee praten.Om het voormalige dorpshuis en de bibliotheek staat een hek met afsluitlinten. Ze worden afgebroken en weer opgebouwd. Ook voor het gemeentebestuur staat de tijd niet stil. Richting kerk worden de straat smaller en komt uit op het Meiboomplein. Op de gevel van Meiboomplen 4 staat de geschiedenis met hun bewoners vanaf 1683. Aan de overkant de Olde Waage, nu stadsherberg en bakkerij De Meiboom.Een blonde vrouw met heldere blauwe ogen vertelt met vertedering en trots over de speciale traktatie bij een geboorte Ze liggen onder glas in de toonbank. Voor jongentjes blauw en voor meisjes roze. Om de kern van een amandel zit chocolade en daaromheen een suikerlaagje. Het is een bijna vergeten traditie.