Wittebrink

Hoog boven de bomen stijgen de fabrieksgebouwen van De Hoop uit. Ze doen vast iets in meel, want er staat een rode korenaar bij. Een ruime villa aan de overkant is vast van de voormalige directeur en het schoolgebouw heeft een andere bestemming gekregen. Een beroepskracht van een stichting voor intensieve dagbesteding komt net terug van een stageplek. Hij begeleidt jongeren, die na de Jeugdzorg in een gat dreigen te vallen. De doelgroep is divers, van ADHD tot verslaafden. Het eerste jaar is bestemd om weer een dagritme op te doen, daarna wordt er een stageplek gezocht en daarna het integratietraject. Het werk kan in een fabriek zijn of bij een tuinder, maar de laatste tijd wordt er ook gezocht in de computerbranche. Boven de deur van de voormalige Wittenbrinkschool prijkt een halfrond raam met een regenboog en de tekst “Laat de kinderen tot mij komen”. Er is nog geen initiatief om “kinderen” tot vervangen door het woord “jongeren”. Het fietspad richting Hummelo mist bijna cafe De Tol en de voormalige tol zelf. De eigenaar restaureert vandaag het oude tolhek met de tekst “Eischt een bon”. Dat was vroeger nodig om te voorkomen, dat de tolgaarder het geld in eigen zak stak. Hoewel het gebouw een gemeentelijk monument is, hebben de bewoners alles zelf opgeknapt en gerestaureerd. Het was een project van 10 jaar en nog niet af. Het hek is al aan de tweede revisie toe.