Woeste Hoeve

Vlak voor de Woeste Hoeve is een wildviaduct aangelegd over de A50. Over de begroeide paden kunnen reeën, wilde zwijnen, vossen, dassen en andere dieren veilig naar de overkant. Het viaduct moest wel verwarmd worden, want anders zou in de winter de tunnelbuis een ijspegelgrot kunnen worden. De dieren zijn vast blij met hun warme poten. De witgeschilderde Woeste Hoeve zelf ligt er indrukwekkend bij. Aan de muur een schildering van een postkoets, die hier in vroegere tijden vast van paarden kon wisselen. Niets vermoedt het drama, dat hier in de laatste oorlogsdagen heeft afgespeeld. Het monument verderop noemt de namen van de 117 mannen, die hier door de Duitsers zijn vermoord. De tekst van de Duitse theoloog Bonhöffer verzacht nauwelijks de boosheid en het verdriet. Bonhöffer zelf werd hij op persoonlijk bevel van Hitler in een concentratiekamp omgebracht. De oorlog was toen al bijna afgelopen..
Alles begon op 6 maart 1945 met de aanslag op de chef van de politie en de SS in Nederland Hanns Rauter. De aanslag van de verzetsgroep was eigenlijk niet voor hem bedoeld. Het plan was om een militaire vrachtwagen te kapen en zo voedsel te onderscheppen. In de buurt van Apeldoorn dreigde een tekort voor onderduikers,verzetsmensen, en de vele vluchtelingen. Rauter bleef zwaar gewond achter en zou later in Duitsland weer herstellen van zijn verwondingen. De Duitsers waren woedend en wilden wraak. Gevangenen, die op de z.g. dodenlijst stonden en ook gevangenen voor kleinere vergrijpen werden op verschillende plaatsen in ons land opgepakt en doodgeschoten. Het plan was om 500 mensen terecht te stellen, het werden er uiteindelijk 263. Bij De Woeste Hoeve werden 117 mannen in groepen van 20 vermoord. Eén van hen had de bijzondere naam Hartlief. De bevolking moest de volgde dag langs de lichamen lopen. Rauter is na de oorlog aan Nederland uitgeleverd voor zijn proces. Op 25 maart 1949 werd hij