Delft

Op weg naar het centrum staat een klein driehoekig huis met het woord “kapper” aan de gevel. De kapper is al lang vertrokken. Aan de overkant staat een groot bedrijvencomplex om te laten zien, dat Delft meer is dan geschiedenis. Die geschiedenis is volop te vinden in het centrum. Meeuwen en eenden onder de ophaalbrug van de Oostpoort heten iedereen snaterend welkom. Kinderen lopen terug naar hun Jenaplanschool met de zelfde naam. De gracht met zijn boogbruggen zet de tijd toch wel eeuwen terug. De witzwarte naamborden van straten steken fel af tegen de muren. Op de markt, waar ooit taptoes werden gehouden, staat Hugo de Groot (Grotius) met zijn rug tegen de hoge toren. In deze kerk Hier liggen de graven van de Oranjes. Op het plein zit een Italiaanse moeder en haar zoontje in een gele klomp voor een souvenirwinkel. Het stadhuis toont de grandeur van de gouden eeuw en werd gebouwd door Hendrick de Keyser. De middeleeuwse toren bleef zijn plaats behouden. Voor De Prinsenhof staat een ingetogen beeld van de Vader des Vaderlands. Hier werd hij in 1584 vermoord en generaties leerden de naam van de moordenaar, die drie dodelijke kogels schoot in de buik van Willem van Oranje. Toeristen fotograferen af en aan. Op het pleintje staat een lantarenpaal in Delfts Blauw met zelfs een legertank als beeltenis. Steunbogen naast de kerk bij een pottenbakkerswinkel geven een fraai doorkijkje op een herenfiets. Bij het station gaat alles op de schop. De ingang naar de treinen is moeilijk te vinden, maar het stationsgebouw stamt duidelijk uit de tijd, dat de trein nog een sjiek vervoersmiddel was.