Weurt

De binnenkomst van Weurt blijft indrukwekkend. Boten geladen met steenkolen wringen zich door de sluizen van het Maas-Waalkanaal. De zware sluisdeuren hangen als een valbijl hoog boven de schepen. Aan de Waal tekent zich het silhouet af van de elektriciteitscentrale. De tegenstelling met de dorpsstraat is groot. Aan de muur van Huize Weurt waakt een Maria over een behouden thuiskomst van ons allen. Aan het eind van deze doodlopende straat staat een witte boerderij, ooit de hof van een herenboer, nu de droom van elke stedeling. Het dorpsplein heeft meer weg van een speelpleintje, dat je in iedere nieuwbouwwijk kan vinden. Op de hoek naar de kerk moet vroeger de dorpskruidenier hebben gestaan. Het tegenoverliggende klooster staat er ook al wat verloren bij. De toren van de kerk is ingepakt in een constructie van steigers. De kerk is een rijksmonument en toe aan een opknapbeurt. Volgens de secretaris van het kerkbestuur betaalt het rijk 65% en de rest moet door de kerk zelf opgebracht worden. In een container liggen de gebroken leien van de torenspits. Ook de haan en de gouden bol zijn door een enorme kraan naar beneden getakeld en opnieuw in een metaalbad gedaan door een gespecialiseerd bedrijf uit Vorden. Ook moesten er vervallen stenen uitgebikt worden en vervangen door stenen, die hiervoor speciaal gebakken werden. Het hout uit de toren was voor een deel verrot en aan vervanging toe, net als de vloer onder de klokkenstoel. In de toekomst zullen de klokken geluid elektrisch worden geluid, aangestuurd door de tijdssignalen van satellieten, die ergens hoog in de hemel zweven. Het touw kan naar het museum. De vakmensen van de restauratie hebben geen enkel risico genomen en de graven van het kerkhof ingepakt in houten bekistingen.