Twisk

De weg naar Twisk gaat over klinkers. Langs de weg staat een wagen met witte kolen, die net geoogst zijn. In het dorp gaat de weg meer kronkelen en hoge bomen verschuilen de vele schitterende boerderijen. Ze moesten eeuwenlang getuigen van de rijkdom van de boerenstand. De witgroene hekken horen net zo bij deze streek als de stolpboerderijen. Een boerderij wordt herbouwd. De gevel mag blijven staan en nu is goed te zien, hoe de houten spanten hoog de hemel in steken. Het vormt zo een indrukwekkende constructie. De kerk met zijn bescheiden kerkhof ligt natuurlijk wat hoger en heeft een verlaagd deel van het dak. Vlak voor het spoor is handelskwekerij De Tuinkamer, die ook aan tuinontwerpen en tuincursussen doet. De kweker staat net zijn hagen bij te knippen en hij heeft er ware kunstwerken van gemaakt. Het zijn geen buxussen, maar Leilandi, een oud soort. Ze staan er eigenlijk meer voor de show, want door het vele werk zijn ze onbetaalbaar voor de gemiddelde tuinliefhebber. Naast hagen in de vorm van een kurkentrekker zit er bij het water nog een berenhaagje. Hij is wat dichtgegroeid, maar zal straks weer tot een beertje worden bijgesnoeid. Op het station wacht een man op de trein, evenals een Duits gezin met fototoestel. Daar aan de horizon verschijnt de stoomlocomotief met zeven wagons. De stoomfluit loeit en de rook tuft uit de schoorsteen. Bejaarde dames zwaaien als kleine kinderen naar de voorbijgangers. Notabelen uit de streek vonden in 1885 dat er een spoorverbinding tussen Medenblik en Hoorn moest komen en elk dorp kreeg zijn station. In het totaal werden er 10 stations gebouwd, die allen op elkaar leken met een wachtkamer, een kaartplaatsenbureau, een bergplaats en een woning voor de stationschef.