De Weere

De weg langs De Weere maakt twee haakse bochten. De Weere heeft wat met paarden. Een bord langs de weg wijst op de mogelijkheid om bij “Pegasus” , het vliegende paard, een opleiding te volgen als hoefsmid.
Het is er druk vandaag niet met auto’s of fietsen, maar met paardenspannen, soms getrokken door kleine pony’s, soms door grote Friese paarden. In de karretjes achter de paarden zitten steeds twee mensen, veelal in de zelfde kleur jas en met een veiligheidshelm. Achter het karretje is een opstapje met een beugel, die nodig is om een goed tegenwicht te geven in de bochten. Want er is vandaag een parkoers uitgezet waarbij paarden en ruiters vele proeven moeten doen. Ze moeten met hun karretjes tussen strobossen, over heuveltjes, om fruitbomen en door waterplassen. Het gaat om de tijd en om het aantal fouten. Een deskundige jury kijkt toe en klokt de tijd. De aanmoedigingskreten zijn niet van de lucht. De bijrijdsters, soms toch al aardig op leeftijd, hangen met leeuwenmoed buiten boord, om te voorkomen, dat er uit de bocht wordt gevlogen. De tijd is 1 minuut en 41 seconden. Het stel is tevreden, de paarden krijgen een schouderklop. Daarna komt het echte werk, nu met maar één paard. De bochten worden kort en strak genomen, er wordt geschreeuwd, het tempo verslapt niet en daar is de tijd: 1 minuut en 1 seconde. Rijders en paard hijgen even uit en vertrekken dan naar het volgende parkoers. Hier is een heel jaar voor getraind.