Luchen

De deuren van een oude koeienstal staan wijd open. Het is een stal van een uitstervend soort, waar de koeien aan houten palen vaststaan en de mest achter hun staart in een goot verdwijnt. De boer heeft zijn land al aan de gemeente verkocht, die hier bouwplannen heeft. Het dak van de boerderij is duidelijk aan vernieuwing toe, maar de melk zal wel te weinig opleveren om alles op te knappen. Er is een zijweg in Luchen, die dood loopt. Er staat wel een naambordje bij: de Latsteeg. Een bewoonster helpt de bezoeker uit de droom. Het bord is zes jaar geledengeplaatst door de toenmalige Prins Carnaval. Die heette eigenlijk Latijnhouder, maar iedereen kent hem als “De Lat”. Uit respect voor hem staat het bord er nu nog. De carnavalsvereniging heet “De Kersenplukkers”, want het buurtschap was ooit bekend om zijn kersenbomen, waar menig bewoners een centje bijverdiende met de pluk. De bomen zijn allemaal verdwenen op een enkele na, maar die wil ondanks het snoeien geen vrucht meer dragen.