Haarlem

Het station van Haarlem is ontsnapt aan de tijdgeest en neigt zijn bakstenen gevel en kleine ornamenten naar een tijd, toen eer reis nog iets bijzonders was. Aan de singel aan de noordkant ligt het museum voor de psychiatrie “Het Dolhuys”. Boven de muur naast het kerkje steken witte letters uit. Men ziet van buiten de poort de achterkant van het woord MAFKETEL. Verder naar het noorden staat aan een groot groen grasveld een bijna paleisachtig gebouw. Het is de voormalig Ripperda Kazerne , vernoemd naar de watergeus, die leiding gaf bij het beleg van Haarlem door de Spanjaarden. Nu zijn er appartementen in gevestigd en het grasveld was ooit exercitieterrein. Een meisje leest een boek in de eerste lentezon. De stormbaanstraat heeft nog de geur van zwetende manschappen.
Haarlem is mooi en historisch. Men kan een wandeling maken langs plaatsen, die herinneren aan gevluchte Vlamingen, die na de val van Antwerpen in Haarlem terecht kwamen. Frans Hals was één van hen. Maar een fietstochtje van het station naar de Grote Markt levert al veel bijzondere details op. Aan de Jansstraat ligt achter een dikke deur “het hofje van Staats”. Het is er stil en bijna middeleeuws. Verderop aan het Begijnhof ligt de Waalse kerk. Een man met een fiets wacht zenuwachtig op zijn favoriete prostituee, maar het is blijkbaar nog te vroeg. De ramen zijn nog niet verlicht. Op de hoek is een speciaalzaak met heiligenbeelden te vinden, voor mensen met een ander geloof. Op de Grote Markt staat Laurents Janzoon Koster met zijn uitgevonden drukletter in de hand. Jarenlang geloofden we, dat hij de boekdrukkunst had uitgevonden, maar historici bepaalden, dat de eer naar een Duitser moest gaan. Tussen de vispoort en de vleeshal zie je pas hoe hoog de Sint Bavo is.