Maassluis

De brug over het water bij de sluis heet de “Koepaardbrug” en dat klopt, want aan de ene kant staat het beeld van een paard en aan de overkant woont de koe. De haven is breed en langs de kade staat een rijtje zwartgeschilderde pakhuizen. Bij het stadhuis maakt het water een scherpe bocht richting kerk. In deze kerk werd ooit de strijd gestreden tussen de voorstanders van het langzaam zingen van de psalmen en de liefhebbers van een vlottere maatvoering. Maarten ’t Hart schreef er een boek over. De twee zeelui op het bankje bij het stadhuis kennen het boek niet, wel de jurk, die Maarten een tijdlang droeg. De oudste zeeman heeft jaren bij De Loyd gevaren op de oost en dan was hij 18 maanden van huis. Trouwen heeft hij wel een paar maanden geprobeerd, maar dat werd geen succes. Zijn maat is ook vrijgezel, niet vanwege het varen, want hij is afgekeurd wegens trombose. Naast de beide heren staat een felrode historische brievenbus uit 1874 als herinnering aan de eerste brievenbus in Maassluis. Bij de gleuf staat de boodschap, dat de lichting is geschied. En dat zal voorlopig wel zo blijven, want je kunt er geen post meer in posten. Aan de gevel van het stadhuis hangt een ingenieuze getijdenklok, waarop de eb- en vloedstanden af te lezen zijn. Het verloop in 5 uur bedraagt in Maassluis 1.53 meter. De ontwerper is ene Jacob Venker. Vanaf de dijk ziet men de lager gelegen vaarten richting Delfland en de sluizen, waar de plaats haar naam aan heeft te danken. Het marktplein en de ophaalbrug stralen een oer-Hollandse sfeer uit en het water in de vaart staat hoog en is begroeid met kroost. Molen De Hoop zorgt ervoor dat de bewoners een positieve kijk op het leven houden.