Heerewaarden

De Dorpsstraat ligt wat slaperig te sudderen in de zon. Tegenover het voormalige stadhuis naast de kerk zwaai een vrouw haar vriendin uit. Ja, ze is in 1964 getrouwd in dat zelfde stadhuis en stond op de trap blij te wezen in haar witte trouwjurk. Het werd ook wel eens tijd na 6½ jaar verkering. Toen leefde het hele dorp nog mee, maar nu bestaat de hele straat uit nieuwkomers. Het zijn toch wat vreemde lui en ze noemt ze gemakshalve maar “kunstenaars en pottenbakkers”. Het ergste is echter het verdwijnen van de winkels. Ooit waren er meer dan 30 en nu niets meer. Eens per week komt de groentekar en eens per week si er een klein marktje met een vis- en vleeswarenkraam. Voor de ouderen zonder auto is het een heel gemis. Trouwens het stadhuis is al 10 jaar geen stadhuis meer. Ook dat is voorbij. Een statig pand aan de Hogestraat getuigd van een tijd, dat kerkvoogden nog stenen lieten inmetselen van de NH kosterij. We praten dan wel over 1873. Even buiten Heerewaarden is een informatiecentrum voor de toeristen van dit land tussen Waal en Maas. Een oude vissersboot staat zinloos op een grasveld en in de netten zitten paardebloemen.