Doesburg

Bij binnenkomst van Doesburg is duidelijk hoe groot het verval is tussen de Oude en de Nieuwe IJssel. Het stuw- en sluizencomplex is een creatie van Ing. Verloren Themaat Sr. Doesburg zelf is het voorbeeld van een verstold verleden, waar grote aantallen Duitsers hun pinksterdagen in bewondering komen slijten. Het monument bij de kerk vertelt het verhaal van de torens, die moesten vallen om te voorkomen, dat de geallieerden er uitkijkposten van maakten. Zo stortte het klokkenspel met donderend geraas naar beneden. Alleen een paar kleine klokken overleefden de val. In 1993 werd hier een vredesmonument geplaatst. De initiatiefnemer, Lo Cohen, kijkt met enige trots naar het monument, waarvan hij vond dat het er moest komen. Hij riep de hulp en de creativiteit van Jan Wolkers in om dit stuk van de geschiedenis zichtbaar te maken. De put met glazen deksel over de gebroken klok zeggen genoeg. Het feit, dat het opblazen van de kerktoren, de molen en de watertoren voor veel bewoners destijds een leuk uitstapje was vergeten we maar. Maar Doesburg heeft meer, dan alleen maar sfeer. Hier wordt in een zijstraat de lekkerste mosterd van Nederland gemaakt, de Doesburgse mosterd met het rood-groene etiket. Verder staat op de kerk een afdruk van een hand. Het verhaal gaat, dat bij een brand een man langs een touw naar beneden gleed en zijn verbrandde hand koelde in de kalk. En dan is daar de ronde steen, waarop ooit een draaikooi stond, waar hoeren en misdadigers voor het publiek te schande werden gezet. Rot fruit en speeksel konden onbeperkt op hen aangebracht worden. Rustiger lijkt de Sociëteit “De Harmonie”, een club voor de plaatselijke notabelen. Helaas had men verzuimd de vergunning te verlengen en moeten de heren nu in het geniep hun plastic tasjes met alcoholica het pand binnensmokkelen.