Lathum

Lathum ligt geklemd tegen de dijk van de IJssel. Op de twee muurtjes van het toegangshek naar het kerkhof staan kleine ijzere vlinders. Er is vandaag geen dienst in de kerk. Een man staat op een ladder in de deur en repareert iets. Zijn dochtertje speelt tussen de graven. Aan de overkant verkoopt een bewoner grote zelf gemaakte plantenpotten. Er staan geen bordjes in Lathum voor bedevaartgangers van het boek van Jan Siebeling “Knielen in een bed violen`. Volgens de man op leeftijd valt het aantal bezoekers wel mee. Hij kende de familie Siebeling nog goed. Ze hadden even buiten het dorp een boerderij. Eén van de zonen nam het bedrijf over en bouwde het uit. Nederland werd voor hem echter te klein en hij emigreerde via Canada en naar de Verenigde Staten. Daar bouwde hij een bedrijf op van meer dan 1000 koeien en er werken nu 6 man, alleen al om te melken. Regelmatig is hij terug in het dorp, om zijn familie te bezoeken, maar bij de begrafenis van zijn zwager dit jaar was hij niet aanwezig. Zelf was de vertellerj niet zo succesvol als boer en kwam als knecht in dienst bij de familie om later in een melkfabriek te gaan werken, maar ook die is er niet meer. Aan de andere kant van de rondweg bij de Koeweg staat het Huis te Lathum verscholen tussen de hoge bomen.