Lunteren

Tussen Ederveen en Lunteren loopt de Tienminutenweg. Op de fiets is het maar een paar minuten, maar lopend zijn het er vast tien. Lunteren is rustig nu de toeristen naar huis zijn. Bewoners maken op straat een praatje en een groepje peuters maakt zingend een wandeling, dat wil zeggen de leidsters zingen het onverslijtbare lied van kabouter Spillebeen. De peuters zelf lopen tussen een lus van touw en doen hun best om niet te struikelen over de beentjes van hun voorganger.De kerk licht mooi in de ochtendzon met uitzicht op de herfstbomen. Een Lunterse probeert me de weg te wijzen naar De Koepel, maar dat is weer de andere kant op. Bovendoen lijkt het erg ingewikkeld. De weg naar het Middelpunt van Nederland klinkt meer haalbaar. Op een halfrond plein staat een beeldje van een Veluwse in klederdracht. Zo zie je ze niet meer.
Lunteren heeft ook een bijzonder winkel met de naam “Heb’ie dat”.