Soest

Een lange weg slingert zich rondom de Soester Eng. Halverwege is het oude station met gietijzeren bogen, waarvan het perron overwoekerd is door struiken en heesters. Het station is nu bedrijfsruimte voor een Buro voor Bouwkunst. De hoge kerk wacht aan de andere kant van de weg met rondom voormalige boerderijen en daarachter het dal van de Eem. Een voormalige bakker noemt zich “De gezonde apotheek”. Nu blaffen twee hondjes wild voor het raam. Op de hoek staat nog een ouderwetse paddenstoel; de tijd heeft alle bestemmingen gewist.
De Soester Eng is voor een deel volgebouwd, soms met hoge flats. Gelukkig heeft de molen nog ruim uitzicht, maar dit wordt bedreigd. Gelukkig zet de Stichting Vrienden Soester Eng zich in voor het behoud van dit unieke gebied. Het is een uitloper van de Utrechtse Heuvelrug, ontstaan na de ijstijd, die door de boeren werd bemest met doordrenkte heideplaggen uit schapenstallen. Zo werende de akkers steeds verder opgehoogd. De Middeleeuwse wijze van het afbakenen van de percelen, is tot de dag van vandaag blijven bestaan. Het gebeurde met een enkele klei of paal.
Nu worden er vooral honden geweid en luchten hun bazen zichzelf.