Acht

Bij de molen van Acht worden de bomen gesnoeid door mannen met motorzagen, die vanuit kleine heftrucjes handig langs de takken bewegen. Het fietspad ligt overdekt met afgezaagde takken, die door een collega in een versnipperaar worden geduwd. Hij vindt het goed, dat er een foto wordt gemaakt, maar eigenlijk houden ze hier niet zo van, zeker niet als het voor een krant is. Dat geeft altijd gedonder. Op het plein voor de kerk staat een muziektent met een oerlelijk beeldje van een “Erpelrooier”. De plaatselijke carnavalsvereniging was op de 11de van de 11de al zichtbaar door her geld heen. Ze bestonden in 1981 25 jaar, vandaar. De mooie dorpspomp maakt echter een heleboel goed.
Een man in een winddicht rood jack komt ook fotograferen. Hij doet dit om het gerontologisch werk van zijn vrouw te verlevendigen. Zij maakt stambomen van familie en kennissen en hij maakt foto’s van de plaatsen, waar oude ooms en tantes hebben gewoond. Ook oude foto’s worden gedigitaliseerd en met een eigen gemaakt programma met de namen van de voorouders verweven. Zelf is hij een “Fleure”. Er is verschil van mening met een archivaris over het verloop van de stamboom. Zelf houdt hij het op Frankrijk en niet op Duitsland. Het verhaal gaat, dat de kok van een wijnboer/herbergier in het leger van Napoleon moest in plaats van zijn baas. Het was een kok en geen soldaat en toen hij in de Nederlanden aankwam nam hij de benen en trouwde de molenaarsdochter uit Appeltern. In de franse archieven is nog steeds de doodsstraf te vinden voor deze desertie. Als de fotograaf nog tijd over heeft is hij actief in de bonsai-vereniging. Hij geeft cursussen over het kweken en opvoeden van deze boompjes en vooral om de liefde voor deze vorm van leven bij te brengen. Geld hoeft hij er niet voor te hebben, het gaat om de liefde.
Acht is één van de vele plaatsten die door Eindhoven zijn ingelijfd. Zelfs een eigen naambordje kan er niet af.