Anloo

Het eerste beeld van Anloo is Barend, een kamergenoot in militaire dienst. Hij was een boerenzoon en het feit, dat hij ook nog uit een onbetekend dorp uit Drenthe kwam een reden om daarover veel grapjes te maken. Hij was er niet erg gevoelig over. Anloo ligt wat overhoop, de weg door het dorp is op de schop gegaan en een graafmachine vervoert de laatste stenen. De middenstand staat duidelijk ontevreden in de deuren van hun zaken. Toeristen kunnen zo niet binnen, behalve een groepje van drie vrouwen met een zelfde blauw fietsshirt.De kerk ligt er indrukwekkend bij op een open kerkplein. Twee jongens voetballen in oranje shirts en dromen nog steeds van de successen van het Nederlands elftal, dat er helaas niet van mocht komen. Rond het kerkplein liggen oude boerderijen, met een bijzonder soort vlechtwerk op hun schuren.
De Magnuskerk stond er al in de 11e eeuw en is vernoemd naar een bisschop en martelaar van Tranië in Italië. De kerk werd het middelpunt van de rechtspraak in Drenthe. Dit gebeurde in de z.g. Etsstoel. Een deel van de stenen bestaat uit tufsteen uit de Rijnstreek in Duitsland. Ook de Romeinen waren in Anloo op bezoek. Aan de buitenkant van de kerk staat een beeld van de heilige Magnus. In de kerk staat een wijze spreuk uit te bijbel: Niet geschreeuw, maar de liefde kringt oor in het oor van God.
Buiten het dorp is een ouderwets korenveld met echte korenbloemen.